Blijven GroenLinks en de PvdA samenwerken in een alliantie, richten ze een nieuwe partij op of wordt het toch een fusie?
Wat de vorm ook wordt, mijn oproep is om de linkse beweging om te vormen tot een politiek thuis voor denkers én doeners. De linkse beweging hoeft het wiel niet helemaal zelf uit te vinden. Voorbeelden uit het heden en het verleden bieden inspiratie. Neem de Spaanse politieke beweging Podemos (‘We kunnen’) die tien jaar geleden floreerde. Midden in een Madrileense buurt waar met name de werkende klasse woont, werd een pand geopend waar bewoners terecht konden voor sociale en culturele activiteiten. Tijd en aandacht werd volop gestoken in de organisatie van lokale acties of in het ondersteunen van werknemers die staakten.
Een meer recent voorbeeld is Extinction Rebellion. Wie zijn handen uit de mouwen wil steken, zonder zich vast te plakken aan de weg, kan vrijgelaten arrestanten terug naar huis vervoeren of kan zorgdragen voor het welzijn van iedereen door water, zonnebrand en paraplu’s uit te delen.
Maar ook in de eigen gelederen zijn goede voorbeelden. Zo organiseren veel GroenLinks-afdelingen regelmatig afval-opruim-middagen.
Ik vind dat het dé ambitie moet zijn van een brede progressieve volkspartij om denkers en doeners aan zich te binden. Het past bij het ideaal waarbij ieders bijdrage op waardering kan rekenen. Bovendien wordt er in de politiek niets bereikt als er alleen maar wordt geluld, maar niet wordt gepoetst. Als je samen ergens de schouders onder zet, dan mag dat best wat vrije avonden kosten.
